Η Αβρωνιές και τα σφαράγγια αναφέρονται στη Ελληνική μυθολογία.

Ήταν από τα αγαπημένα εποχικά εδέσματα που μαγείρευαν στα συμπόσια τους, με διάφορους τρόπους για να ικανοποιήσουν της γαστριμαργικές απαιτήσεις των συνδαιτυμόνων ενός συμποσίου. Εκτός των άλλων το χρησιμοποιούσαν για να στολίσουν τη νύφη στους γάμους για ευγονία. Ο Διοσκουρίδης, ο Θεόφραστος, και άλλοι γιατροί του αρχαίου κόσμου το θεωρούσαν αφροδισιακό, διουρητικό και καθαρτικό. Οι αβρωνιές περιέχουν μια ουσία που είναι τοξική και χρειάζεται προσοχή στη κατανάλωση της. Λατρεύουν την πυκνή βλάστηση και  θέλουν σκιερό μέρος για να αναπτυχτούν, έχουν σκούρα πράσινα φύλλα σε σχήμα καρδίας και οι βλαστοί της είναι σαν τις λυγερόκορμες κόρες που προσπαθούν να πιαστούν από ένα κλαδάκι και να τυλιχτούν επάνω του. Γευστικά  είναι πολύ πικρή, ενώ ο ζωμός του με μια σταγόνα χυμό λεμονιού παίρνει ένα κόκκινο χρώμα.
Τα σφαράγγια είναι είναι οι βλαστοί που πετάγονται από ένα αγκαθωτό θάμνο και στέκονται αγέρωχα, πετώντας δεξιά αριστερά νέους βλαστούς δίνοντας νέα ζωή νέο θάμνο εφόσον δεν κοπούν έγκαιρα.  Από τα δυο είδη συλλέγουμε μόνο τους τρυφερούς βλαστούς. Το σφαράγγι περιέχει μαγνήσιο, φώσφορο, ασβέστιο, κάλιο, μαγγάνιο, κοβάλτιο, διάφορες βιταμίνες, και την ασπεργίνη μια ουσία διουρητική. Στη τοπική κουζίνα θεωρούνται και τα δυο ως εκλεκτά εδέσματα ενώ σε άλλες περιοχές της Ελλάδος δεν τα καταναλώνουν. Με τις αβρωνιές και τα άγρια σφαράγγια μπορούμε να φτιάξαμε εκλεκτά εδέσματα ,όπως μια ομελέτα, αρνί με σφαράγγια ή αβρωνιές, να γαρνίρομαι ένα ψητό κρέας ένα ριζότο εάν χρησιμοποιήσουμε αβρωνιές θα πρέπει να τις βράσουμε πρώτα, η να βάλλομαι μερικά  τρυφερά σφαράγγια ωμά σε μια πράσινη σαλάτα, καθώς ο χυμός σκάει στο ουρανίσκο  μας προκαλεί μια γευστική διέγερση ασύγκριτης νοστιμιάς και γαστρονομικού πάθους. Η ποιότητα των των τροφίμων, που εδώ και χιλιάδες χρόνια κυριαρχούν στο τόπο μας  εποχικά  μας προσφέρουν απλόχερα υγειά και ευεξία που είναι η εκδίκηση στο πρόχειρο φαγητό

Γιάννης  Αποστολάκης

Chef ΜΑΙΧ
Μέλος του Δ.Σ του Δικτύου  Κρητικής Γαστρονομίας