Αγουρέλαιο

Γαστρονομική ευλογία θεών
Στην εποχή της γαστρονομικής ευημάριας και της ξιπασμένης υπεροπτικής νεόπλουτης μαγειρικής, χρησιμοποιούμε  πρώτες ύλες που δεν γνωρίζουν εποχές και σύνορα, αγνοώντας ένα προϊόν ιθαγενές όπως είναι το αγουρέλαιο.
Υπάρχει πιο «γκουρμέ» και γαστρονομική απόλαυση από το να γευόμαστε την ηδονή στον ουρανίσκο μας από ένα προκλητικά εύγευστο και εξαιρετικό φρουτώδες αγουρέλαιο;
Το ελαιόλαδο της Κρήτης φημίζεται ως το καλύτερο προϊόν του κόσμου, όμως ελάχιστα εστιατόρια στα Χανιά το χρησιμοποιούν. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «ντιπ» ή για το «άρτισμα» μιας σαλάτας, ειδικότερα αυτή την εποχή κατά την οποία σε όλη την Κρήτη το αγουρέλαιο είναι εύκολο να βρεθεί αλλά και να προωθηθεί στο εμπόριο.
Χαίρομαι αυτούς τους κατοίκους των χωριών  που χρησιμοποιούν αγουρέλαιο στο σπίτι τους μαζί με βραστά χόρτα ή με φρυγανισμένο ψωμί και λίγες σταγόνες λεμονιού, όταν βρέχουν το ψωμί ή το παξιμάδι τους στο ελαιουργείο. Αυτοί πραγματικά είναι «γκουρμέ» καταναλωτές βαδίζοντας το μονοπάτι της υγείας, αλλά οι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων πού θα το βρουν; Μήπως διά μέσου των  πολυεθνικών;
Τα γευστικά χαρακτηριστικά του γνήσιου αγουρελαίου είναι τα εξής:

Το κυρίαρχο άρωμά του πρέπει να είναι το άρωμα της πράσινης ελιάς. Τα δευτερεύοντα αρώματα εξαρτώνται από την περιοχή που παράγεται.

Πρέπει να είναι δυνατό καταπίνοντάς το, δηλαδή, να αισθανόμαστε ένα κάψιμο στον λαιμό. Πρέπει να είναι έντονα πικρό, καθώς είναι πλημμυρισμένο από αντιοξειδωτικά. Επίσης, πρέπει να είναι έντονα πικάντικο, καθώς το δοκιμάζουμε να αισθανόμαστε ένα κάψιμο στη γλώσσα, κάτι μεταξύ πιπεριού και μουστάρδας.
Κατάλληλη εποχή για την κατανάλωση αυτού του τύπου ελαιολάδου είναι αρχές Νοεμβρίου έως αρχές Μαρτίου.

Αποστολάκης Γιάννης
Chef ΜΑΙΧ,
μέλος του Δ.Σ. του Δικτύου
Κρητικής Γαστρονομίας